- कविता -

मी करतो शब्दांच्या कसरती
आणि रचतो ते एक-एकावरती
शब्द नव्हेत जणू दगड-गोटेच
रत्न पडलेले कोंदण खोटेच.
हा नको, तो चांगला बसतोय
कमी वापरलेला, धारदार दिसतोय.
शब्दांचे तोलून मापून वजन
चिकाटीने करतो ओळींचे "सृजन".
कवितेचे देतो मग त्यांना नाव
आळवून वाचतो आणून आव.
पण....

तिच्या प्रथमदर्शनाची काळजातली कळ
माझ्या कवितेत काही उमटत नाही
पहिल्या पावसातला मातीचा वास 
शब्दांच्या चिमटीत सिमटत नाही.
मला पाहून झुकलेल्या पापणीआडची
शब्दांत रंगत खुणवत नाही
निरोपाच्या क्षणातली कालवाकालव
शब्दांमधून जाणवत नाही.
ऐकणारे वाजवतात माफक टाळ्या
आणि होऊन बसतो मी एकटा उदास
निघालोय मी घेऊन पांगुळगाडा
अन् कविता म्हणजे फार दूरचा प्रवास.
- निरंजन नगरकर

३ टिप्पण्या: